DSC 8 - HSV 2. 6 - 2.
Aanvulling op het verslag van Henk Bouma
Wat Henk in al zijn bescheidenheid bij al zijn parkeermalheur niet vermeld heeft, is dat ook de autoreis naar en in Delft geen pretje was. Duisternis, wind en regen en .... smalle weggetjes vroegen om adequate stuurmanskunst.
Dank dus dat je Aad en mij weer heelhuids heen- en teruggebracht hebt.
Qua huisvesting is DSC er niet op vooruitgegaan. Beetje rechttoe-rechtaanzaal en geen gezellige bar meer .... Maar ja, de gemeente Delft heeft nu eenmaal zo beschikt.
Dan nu de wedstrijd zelf:
Verheyen, bij ontstentenis van de zieke Van den Bos (beterschap!), deze keer aan het eerste bord, vergaloppeerde zich al in de opening en kon al binnen het uur weer naar huis.
Als kleine troost het gegeven dat hij een behoorlijke kans had anders toch wel te verliezen van zijn heel sterke tegenstander (dik 1900 plus)..
Aan de andere borden bleef de toestand hierna lang onduidelijk.
Alex, bord 2, kwam slechter te staan en verloor regelmatig.
Aad, bord 3, speelde tegen een gelijkwaardige tegenstander een degelijke partij. In het eindspel had hij 3 tegen 2 pionnen op de damevleugel en
twee tegen 3 op de koningsvleugel.
Hier stonden zijn pionnen wat minder. Als vaker kwam hij in tijdnood. En mede daardoor vond hij misschien niet de sterkste voortzetting.
Kan ook zijn dat de positie toch niet te redden was.
Selahattin, bord 5, kwam ook al in een verloren eindspel terecht, maar Selahattin is Selahattin en met een beetje hulp van zijn opponent wist hij een stelling op
het bord te krijgen van koning tegen koning en randpion. Remise! En toch nog net op tijd naar huis!
Toch boden we lang moedig weerstand en werden we ondanks het eindresultaat niet weggespeeld.
Henk Bouma, bord 7, heeft zijn nederlaag al toegelicht. We konden nu dus alleen de eer nog redden...
Daar had Van Dijk wel oren naar. En zo geschiedde. Toch nog een winstpunt!
Van der Sluis, bord 8, kwam eerst slechter te staan, maar vocht zich gaande de partij terug. Uiteindelijk moest hij echter in een toreneindspel toch het hoofd buigen.
Toen zat er nog maar een speler achter het bord te zwoegen: ikke.
Voor de partij begon, gebeurde er iets vreemds. Op het laatste moment kreeg ik opeens een andere tegenstander, die de keer ervoor nog aan het tweede bord speelde.
Of dit zomaar kan weet ik niet, maar laten we er maar niet moeilijk over doen.
Er kwam een soort van Grunfeld met g3 op het bord. Pas op de zestiende zet werd de eerste pion geruild.
Een heel ingewikkeld middenspel slurpte tijd en tegen het einde van de avond hadden we, in gelijke stelling, beiden nog maar enkele minuten over.
Remise was toen een mooi resultaat...
Zo liepen we dus tegen onze eerste nederlaag aan, wel tegen een van de kampioenskandidaten.
Toen Aad en ik na afloop buiten op Henk stonden te wachten probeerde een optimist zijn behoorlijk grote auto op de smalle straat zo dicht mogelijk langs de gracht te parkeren.
Hij bleef heel lang aarzelen, waarop Aad besloot hem te gaan helpen. Terwijl we stonden te discussieren of het nog beter kon, hoorde ik de man uitstappen en .....
een grote plons............ Gelukkig alleen in gedachten ....
Op dat ogenblik kwam Henk eraan en zat de man nog steeds in zijn auto. Naar we hopen is het allemaal goed gegaan.
Jacques van As