Wassenaar 1 - HSV 2 4 - 4
Maandagavond 15 september was het dan zover: de eerste wedstrijd van ons tweede team.
En wel meteen een uitwedstrijd helemaal in Wassenaar. En dan ook meteen maar onder barre omstandigheden. Stormachtige windvlagen en donkere regenluchten
maakten het er voor onze chauffeurs niet gemakkelijker op .... Gelukkig geen omgewaaide bomen op de weg. Uiteindelijk kwamen we ongeschonden op de plaats van bestemming.
En nog op tijd ook. Waarvoor dank heren!
Mooi zaaltje daar in Wassenaar... Alle borden naast elkaar in een lange rij.
We hadden het geluk dat de op een na sterkste speler van Wassenaar, Beijersbergen, er niet bij was, net als een door ons gevreesd "wonderkind" aan bord 8.
Hij werd vervangen door de voorzitter van de thuisclub en geheel tegen mijn persoonlijke opvatting dat een voorzitter dient voor te zitten en niet te kunnen schaken ... ,
strafte hij een fout van Bouma genadeloos af en won uiteindelijk na lang verzet van onze man. 0-1.
Lang daarvoor was Selahattin al weer op weg naar huis. Op zijn bekende geheel eigen listige wijze had hij zijn puntje, aan bord 7, na een uurtje alweer binnen... 1 - 1.
Ook Van Dijk liet er geen gras over groeien. Hij overspeelde zijn tegenstander vanuit de opening en kon daarna in alle rust het verloop op de andere borden gaan bekijken. 2 - 1.
Onze teamcaptain Alex de Vidal bevond zich op bekend terrein. Hier was hij ooit een sterk jeugdspeler die in het hele land toernooien won ....
Zijn oude jeugdtrainer Van der Marel was helaas niet aanwezig. Wel kreeg Alex het moeilijk in het middenspel en kwam steeds slechter te staan.
Nu zaten alle spelers op normale stoelen behalve, waarom weet ik niet, de tegenstander van Alex... Die zat op een soort van schommelstoel.
Naarmate de partij vorderde ging hij steeds sneller spelen en ook meer wiebelen dat het kraakte Vooral Aad, een plaatsje verderop, had hier veel last van...
Verrassenderwijs vertrok die gelukkig geen spier.
Niet alleen speelde de opponent van Alex steeds sneller, hij werd daarbij ook onnauwkeuriger om tenslotte pardoes een stuk in te leveren. 3 - 1 dus.
Van As, bord 5, kreeg met wit het drie-paardenspel op het bord. Hier kreeg hij de roemruchte "Dick de Jong" aanval over zich heen, d.w.z. loper + paard tegen toren + pion f2
in dit geval, gevolgd door pionnenstorm op de koningsvleugel.. Die pionnenstorm bleef echter achterwege en na het nodige ruilen restte een eindspel van twee paarden en een pion
minder tegen toren en pionnen, dat wit na een fout van zwart won. 4 - 1.
Ondertussen had Jan Verheijen het hoofd moeten buigen, wat geen schande was tegen een zeer sterke tegenstander... 4 - 2.
Aan de bovenste borden zaten immers de grote kanonnen van Wassenaar.
Van den Bos is onze nieuwe eerste bordspeler. Welkom! Hij mocht gelijk al zijn tanden stukbijten op de kampioen van Wassenaar, met een rating van plusminus 2000 ...
Hij hield het bijna de hele avond vol, maar moest uiteindelijk toch opgeven. 4 - 3.
Na elven was de spanning ten top gestegen, want hoe zou het bij Aad Mittertreiner aflopen? Na sterk spel had Aad een paard en drie pionnen tegen een toren weten te bemachtigen
in een moeilijke stelling met voor beide spelers steeds minder tijd op de klok. Remise zou voor ons genoeg zijn, maar winst zat er ook nog in.
Misschien iets te onnadenkend gespeeld, gaf Aad een pion weg, maar nog altijd zou het na ruil van paard en pion tegen toren nog remise zijn.
Maar ja, schaken is ook drama en plots was er nog een pion verdwenen. Toen was de stelling niet meer te houden en kwam de partij tot een voor ons droevig einde. 4 - 4.
Toch een hoopvol resultaat, temeer daar de storm op de terugweg was gaan liggen en we allemaal weer heelhuids thuiskwamen.
Jacques van As