• Home
  • Verslagen
`
  • Contact

Verslag Delft.

Na mijn companen afgezet te hebben op het juiste nummer op de Koornmarkt, zette ik mijn auto op 1 van de grachtenbruggen, die Delft zo rijk is, om mijn TomTom op de dichtstbijzijnde parkeerplaats in te stellen. Daarna slalomde ik door donkere kronkelige steegjes langs zich indrinkende studenten en studentes oppassend voor verlichte en onverlichte fietsers om achter aan te sluiten aan de file die voor de Phoenix-parkeergarage stond. O Phoenix... uit de as herrezen! De garage was vol. Telkens als er 1 automobiel uit reed, mocht er een ander in. Na 20 minuten was ik aan de beurt.

Niet alleen de parkeergarage was vol, ook de naastgelegen studentensocieteit was bezet, althans te concluderen uit de menigte jongelui die voor de voordeur in jasje en dasje gezellig stond te doen. Ooit had ik daar in teamverband een wedstrijd gespeeld die begon met een halve liter bier. In de parkeergarage vond ik vlot de enige parkeerplaats, die kort daarvoor door de enige vertrekkende auto was achtergelaten. Om de parkeerstress te bestrijden klonk er in het gebouw zachte harmonieuze elektronische muziek. Via de lift en een binnenplaats bereikte ik een smalle binnengracht, waar een hondje uitlatende juffrouw zo aardig was om mij op mijn vraag op haar telefoon de juiste wandelroute te tonen.

Na ettelijke honderden meters stond ik voor een huis uit de tijd van Ruy Lopez. Door de open voordeur en een sinistere hoge gang kwam ik wederom op een binnenplaats, alwaar achter een verlichte deur zich de vertrekken van de Delftsche Schaakclub bleken te bevinden. De klok liep al. Drie uur later werd deze stilgezet en onder het adagium "meedoen is belangrijker dan winnen" liep ik in gedempt lantaarnlicht over rustig geworden druilerige grachten terug naar de Phoenixgarage.

Voor de betaalautomaat raakte ik in gesprek met twee heren, die vroegen of ik in Delft uit was geweest. Ik legde uit dat ik een schaakwedstrijd had gespeeld. Een van hen, die de klok had horen luiden, vroeg of ik een gambiet had gespeeld.

"Nee", antwoordde ik: "Een c3 siciliaan".

Einde gesprek.

Hier de stand na ronde 3

Henk Bouma