Bobby Fisher/Wassenaar 2 – HSV 2
Bijna naar Friesland moesten we voor de op een na laatste wedstrijd van dit seizoen. Zo ver weg was het! We waren nog niet supersuccesvol geweest deze winter,
maar daar zou op deze avond verandering in komen… Met twee auto’s gingen we op avontuur! En om alle risico’s uit te sluiten, waren we veel en veel te vroeg in het
Wassenaarse kerkgebouwtje. Een erg fijne plek om te spelen trouwens. Heerlijke stoelen, prettige duidelijke stukken en goed verlicht. Zelf speelde ik op bord vier
en omdat ik tot het laatst bezig was, heb ik nauwelijks iets van de andere partijen gezien. Ik kon alleen de borden pal naast me in de gaten houden. Links van me
zag ik dat Dennis, net als in zijn vorige partij, al erg kwistig met zijn pionnen aan het rondstrooien was. Naast het bord…! Daar kwam gelukkig wel snel een
paard voor terug, maar toch behoorlijk link!
Aan het einde van de rij met acht tafels stond al gauw een bord leeg. Selahattin had een zeer jeugdige tegenstander getroffen en kon snel het eerste punt scoren.
Hij was meteen naar huis gegaan,waar zijn eigen kinderen met smart op hem wachtten. 1 -0.
Ondertussen was Willem op het bord rechts naast mij ook snel klaar. Bayrak, Willems tegenstander, kwam al meteen in allerlei penningen te staan en kon zich
niet goed ontwikkelen. Willem is gek op penningen! Volgens Willem had Bayrak het na vijftien zetten al kunnen opgeven, omdat hij toen een stuk verloor.
Een hopeloze situatie! “Penningen hè!” Na vierentwintig zetten gaf Barak het met twee stukken minder toch maar op. Overigens volgens Willem:
“Een goede speler die er wel komt!” 2 – 0.
Aad speelde met wit op bord zeven een degelijke partij waarin zijn tegenstander min of meer een pion offerde. Aad had de keuze uit twee mogelijkheden;
zijn pluspion teruggeven voor ontwikkeling of de pluspion verdedigen. Aad koos voor de verdediging en ondanks dat zijn tegenstander de druk flink opvoerde,
wist Aad als een soort Houdini te ontsnappen! Uiteindelijk kon hij met zijn bevrijde paard een tactische manoeuvre uitvoeren en het punt verzilveren. 3- 0.
Naast Willem zat Bert op bord twee. Hij kwam er minder goed vanaf. Ik kon het einde nog net zien vanuit mijn ooghoeken. In de opening werd Bert door
zijn tegenstander verrast: 1.c4 Na lang nadenken, besloot Bert niet 1…e5 te spelen (omgekeerd Siciliaans), maar te antwoorden met 1…c5. Hij hoopte via
verwisseling van zetten in de Tarraschverdediging (Berts eigen woorden!) terecht te komen. Die hoop werd de bodem ingeslagen.
Na 1.c4 c5 2.Pc3 Pf6 3.e4 werd het een Siciliaan. De kansen gingen over en weer, maar met 34…Txa6 had Bert in het voordeel kunnen komen.
In plaats daarvan speelde hij veel te optimistich 34…c4!(?) Blind voor de kansen van zijn tegenstander ging Bert gewoon door: 35…c3! Een blunder!
Er volgde meteen mat! 36. Tc8# De uitweg van de koning werd geblokkeerd door een witte pion op e6! 3 -1.
Naast Bert zat Jacques op bord een. Buiten mijn gezichtsveld. Jacques won in de opening een stuk, maar moest dat later weer teruggeven voor twee pionnen.
Een van de twee was een gedekte vrijpion. Jacques stond wel de hele partij positioneel beter en op het einde kon hij door een combinatie een toren winnen en
daarmee de partij. 4 – 1. De overwinning was binnen!
De avond kon niet meer stuk, er waren nu nog drie borden te gaan. Dennis links van mij en daarnaast Henk. De eerste vierde ook snel zijn triomf.
Het eerder veroverde paard had hem op het laatst toch geholpen. 5 – 1!
Nu alleen Henk en ikzelf nog. Henk speelde met zwart en zijn tegenstander opende met d4. Dit leidde tot een geweigerd damegambiet met verwisselde kleuren.
Na veel geschuif had wit een vrijpion op d6 en zwart dreigde met een mataanval. Het werd laat op de avond en Henk had nog maar drie minuten op de klok!
Hij bood remise aan, wat zijn tegenstander weigerde. Die had nog vijftig minuten denktijd! Het zou een wonderlijk einde worden… Ondanks het grote tijdsverschil
gaf wit in vlot tempo zijn dame en vervolgens een toren weg. Einde partij! 6 – 1!
Mijn eigen partij duurde het langst. Het was een lastige stelling met lange tijd veel stukken op het bord. Daar moest een grote afruil verheldering in brengen.
Figuur 1 laat zien dat er begonnen moest worden met pionnen slaan. Maar welke eerst? Ik was bang om er een achterop te komen en dacht ook dat ik iets slechter stond.
Fritz vind achteraf van niet en adviseert: 20…exd4. Dat kon ik niet overzien en ik koos voor 20.dxe4. Daarmee gaf ik mijn lichte voordeel (volgens Fritz) uit
handen en kwam in de situatie terecht van figuur 2.
Ik besloot dat de a-pion afruilen mij weinig winstkansen zou laten en vond dat promoveren met de a-pion mij het beste vooruitzicht zou geven: 24…a5.
Goed gegokt, want de stelling in figuur 3 ziet er veel hoopvoller uit! Wit heeft weinig mogelijkheden meer en speelt wanhopig: 38.Pe5. Daarna volgde 38…Ta3+ 39.Kc2 Kxd4.
Wit geeft op!
7 – 1! Een mooie uitslag. Als we de laatste ronde tegen Voorburg ook winnen, kunnen we nog op de tweede plaats komen.
Teamleider Hans Coenders