HSV 2 – Lierse 2
Na het teleurstellende avontuur van ons tweede team tegen Botwinnik in Zoetermeer, stonden we elf dagen later alweer helemaal opgepoetst klaar om
Lierse 2 een kopje kleiner te maken. Ja, enige hoogmoed (of zelfspot) is ons niet vreemd. Het zou weer het spreekwoordelijke “makkie” worden; een
thuiswedstrijd en slechts een afmelding. Bert Gerritsma zou als sterke troef invallen, dus die twee wedstrijdpunten waren sowieso wel binnen!
Het vertrouwen blééf ook lange tijd groot. Toen Jacques mij als eerste vroeg of hij een aanbod tot remise mocht aannemen, stemde ik na een korte rondgang toe.
Een half punt was goed, de overwinningen zouden wel van de andere borden komen. De partij leek ook echt remise. Na analyse bleek echter dat Jacques toch had kunnen
winnen, maar het was op dat moment niet nodig om risico te nemen.
Willem had op bord twee met wit weer een geweldige aanval op het bord getoverd. Slechts na enkele zetten was zijn tegenstander al compleet verrast en
gebruikte meer dan een half uur om een reactie te bedenken. Vervolgens nam Willem ook heel veel tijd om het vervolg in brand te steken.
Vuurwerk! Maar wel heel langzaam… Willem bood zijn loper aan als offer door op f7 te slaan. De tegenstander zag goed dat met de koning terugslaan
tot een snel einde zou leiden en nam het offer heel verstandig niet aan. De koning moest een stap opzij doen. Willem hield verder de hele partij het vuur
smeulend en zou zeker gaan winnen.
Op bord acht speelde Selahattin een van zijn betere partijen van dit seizoen. Het zag er echt goed uit. Jammer dat hij plotseling een foutje maakte,
hij verloor en verdween snel naar huis.
Eric stond er op bord vijf toen ook al niet best voor. Langzaam kwam hij steeds verder in de verdrukking en zijn stelling bleek onhoudbaar.
Opgeven was de enige keuze. Het was ondanks de goede verwachtingen nu ½ - 2 ½. Zouden we onze verwachtingen moeten bijstellen?
Dennis’ stelling op bord vier zag er ook niet geweldig uit. Hij ging op de damesvleugel een of meerdere pionnen kwijtraken en verloor zo de controle over de partij.
Inmiddels heb ik Dennis leren kennen als een ware Houdini en ik bleef hoop houden op een goed einde van zijn partij.
Van Aad verwachtten we toch zeker een overwinning. Een blik op zijn bord liet zien dat Aad met een enorm front van alle acht pionnen aan het oprukken was.
Dat leidde tot een eenzaam achtergebleven zwarte koning en enige zorgen van mijn kant. Gelukkig wist Aad precies wat hij deed, en voor
Aads doen met nog veel tijd op de klok, bracht hij zijn tegenstander langzaam maar zeker op de knieën.
Bert was als invaller op bord drie tegen een variant van een Franse opening gelopen. Er werd al tamelijk snel veel geruild waarbij Bert een pion had gewonnen.
Ogenschijnlijk een simpele partij die later tot een lastig eindspel zou leiden. Toen Bert vroeg of hij remise mocht aannemen,werd mij dat een beetje te gortig.
Met een achterstand en alleen de te verwachten overwinningen van Aad en Willem (Henks partij kon nog alle kanten op), was het beter om door te spelen.
Alle kenners die zich om de partij hadden verzameld, gingen er vanuit dat Bert de partij kon winnen. (Achteraf bezien, erg optimistisch!)
Inmiddels had Aad de verwachtingen waargemaakt en voor het eerste punt gezorgd. En ook Dennis’ partij zag er ineens een stuk beter uit!
Ik zag een overwicht aan witte stukken op het bord. Nog niet helemaal lekker, maar wel met mogelijkheden! Kansen gingen over en weer in deze kritieke
situatie en pardoes kon Dennis’ tegenstander met een aftrekschaak de witte dame eraf rossen! Balen! Hij hoefde slechts met de zwarte toren schaak te
geven en het was over! Maar wat gebeurt er?! Dennis tegenstander speelt zijn toren naar een ongedekt veld naast de witte koning, de koning slaat de
toren gewoon! Dennis vertrok geen spier… Op stoïcijnse wijze ging hij door het oog van de naald! Toren weggeblunderd en zwart kon opgeven.
Met de overwinning van Willem op komst, konden Henk en Bert nu remise aanbieden. Dan zou het 4 ½ - 3 ½ zijn.
Henks tegenstander weigerde echter om remise aan te nemen. Dat werd nog gevaarlijk, want er stond niet veel tijd meer op de klok. Ook Bert
besloot nu om toch door te spelen. Achteraf een gelukkige keuze, want Willem kon in zijn mooie partij het volle punt niet scoren.
Het vuur werd een klein vlammetje en de partij werd onverhoopt remise.
Met alleen nog maar pionnen op het bord (Bert zes, zijn tegenstander vijf) was Bert in een spannend eindspel terecht gekomen.
Beiden maakten kleine foutjes en het leek erop dat de witte koning de juiste oppositie had om remise af te dwingen. Totdat wit de beslissende
fout maakte door een pion te spelen (b5+). Dit gaf de zwarte koning net genoeg bewegingsruimte om achter de witte pionnen te komen.
Die konden worden geruimd en promotie voor zwart was niet meer tegen te houden.
Nu was het 4 – 3. Henk speelde de laatste en beslissende partij. Met nog maar heel weinig tijd op de klok zag het er nog zeer ingewikkeld uit.
Ik kon het niet inschatten. Nadat de speler uit het Westland eerder een remise had afgewezen, kwamen beide spelers, gelukkig voor HSV,
nu toch snel een gelijkspel overeen. Gewonnen met 4 ½ - 3 ½! Met een klein beetje mazzel weliswaar, maar we zijn in ieder geval veilig voor degradatie.
Volgend jaar gaan we echt voor het kampioenschap!
Teamleider Hans Coenders