Verslag HSV 2 - WSC 6 (12-10-2015)
Maandag 12 oktober was voor HSV 2 de aftrap van het externe seizoen met een thuiswedstrijd tegen WSC 6. Vorig seizoen werd behoud in de derde klasse nog net veilig gesteld, dit seizoen wordt er toch gehoopt op iets meer dan dat. Op papier had HSV deze avond op vrijwel alle borden een overwicht aan ELO-punten maar zoals bekend zegt dat wel wat maar niet alles. Zo ook vanavond.
Beoogd wedstrijdleider Fred van der Holst moest op het laatste moment toch zelf spelen zodat in allerijl Bert Corneth werd gevraagd de honneurs op dit gebied waar te nemen. Bert twijfelde even (wel een beetje terecht, hij moest ook een partij in de interne competitie spelen en het zou zijn vuurdoop als wedstrijdleider worden) maar een aantal ervaren HSV-ers wisten Bert ervan te overtuigen dat het ambt van wedstrijdleider 'eigenlijk niet zoveel voorstelt'. Even een kort openingswoordje houden, de gasten een consumptiebon uitdelen, 'meer is het niet'. Dat laatste is in 99,99% van de gevallen ook inderdaad het geval maar Bert trof vanavond nu juist die ene 0,01% waarin er wel degelijk iets gebeurde. Maar daarover later meer. Eerst de match zelf maar eens onder de loep nemen.
Fred van der Holst trof aan bord 5 Bertus Groot, een van de visueel gehandicapte spelers binnen de HSB. Ik blijf het knap vinden dat iemand een redelijke partij kan schaken (en dat kan Bertus) zonder ook maar iets te zien; ik zou er werkelijk niets van bakken. De partij werd vrij snel remise in een iets betere stand voor Fred die het wel handig vond om, indien nodig, Bert terzijde te kunnen staan.
Bertus Groot in actie voor WSC 6 tegen HSV 2. Op de achtergrond
Willem Hessels, Jacques de Wit en (half zichtbaar)
Bert Gerritsma en Jim Loke
Jim Loke, zwart aan bord 1, trof een uiterst gemotiveerde tegenstander die bijzonder scherp was en 'alles zag'. Het kostte Jim in het vroege middenspel een pion en even later nog een kwaliteit waarmee de partij over en uit was. Dit verlies van onze kopman was nou niet echt ingecalculeerd, het bracht de stand op ½-1½ voor de gasten uit het Westland.
Hans Coenders bracht op bord 7 de stand weer in evenwicht in een merkwaardige partij. Hans kwam twee pionnen achter en zijn tegenstander dacht op dat moment: "Als ik nu alles afruil blijf ik gewoon die twee pionnen voor en dat moet genoeg zijn voor de winst". Dat is vaak ook wel het geval maar in deze partij nou net niet. De afruil van diverse stukken zorgde ervoor dat Hans best lekker kwam te staan en een verre vrijpion op de a-lijn kreeg. Die liep wel heel erg hard richting promotieveld en de tegenstander van Hans verkeek zich hier lelijk op. Hij volgde niet het juiste plan, kon de pion niet meer tegenhouden en moest alsnog opgeven. Listig gespeeld van Hans: 1½-1½.
Willem Hessels speelde met wit aan bord 4 een typische 'Willem Hessels-partij'. Er werden snel twee lichte stukken geruild en Willem kreeg een sterke pion op e6. Die pion was echter niet zo heel sterk want hij ging helaas verloren. Met een pion achterstand offerde Willem vervolgens zijn dame voor toren en loper. Dat zag er op het oog wat vreemd uit maar de stukken van Willem werkten goed samen terwijl die van de man uit het Westland erg gedrukt stonden. Ergens deed Willem het in het vervolg niet helemaal goed waardoor zijn tegenstander de kans kreeg (en greep) om af te ruilen naar een gewonnen eindspel. Helaas, leuk gespeeld, klein beetje gegokt maar toch verloren: 1½-2½.
Bert Gerritsma was op dat moment in een volkomen gelijke stelling terecht gekomen aan het tweede bord. Hij had wel meer tijd op de klok maar er zat weinig leven meer in de brouwerij. Remise en een 2-3 tussenstand met nog drie partijen te gaan waarbij een 4-4 eindstand het maximaal haalbare leek.
Jacques de Wit trok vervolgens aan bord 3 de stand weer gelijk. Hij bereikte een prettige stelling en toen zijn tegenstander dacht even de dames te kunnen afruilen had Jacques een venijnig tussenschaakje dat hem groot materieel voordeel opleverde en daarmee ook de partij: 3-3.
Mark Verheij, wit aan bord 8, maakte zijn debuut in HSV 2 en deed dat lang niet slecht. Mark kwam een pion achter, won die weer terug maar had wel een dubbelpion. De partij ging vervolgens lange tijd gelijk op maar in het verre middenspel ging er alsnog een pion bij Mark van het bord. Het eindspel dame+paard+3 pionnen tegen dame+loper+4 pionnen was verre van eenvoudig en waarschijnlijk wel binnen de remisemarge. Een kleine onnauwkeurigheid van Mark gaf de Westlander de gelegenheid alle stukken af te ruilen en het pionneneindspel in te gaan met een pion meer. Dat was helaas niet meer te houden voor onze man die echter goed gespeeld heeft en zich niet zonder slag of stoot gewonnen heeft gegeven. Het betekende wel een 3-4 voorsprong voor de gasten. Met nog een bord te gaan.
Mark Verheij speelde in zijn debuut voor HSV 2 een goede
partij maar kon verlies helaas niet voorkomen
Ja, dat ene bord, bord 6 in dit geval. Dick de Jong met wit. Daar gebeurde werkelijk van alles. Ik zal niet teveel in detail treden want dat heeft niet zo veel zin en bovendien weet je nooit wie dit allemaal leest. Het kwam er in ieder geval op neer dat de tegenstander van Dick op een gegeven moment met zijn toren de dame van Dick sloeg, de dame naast het bord zette maar vervolgens met zijn toren terugging naar het veld waar deze vandaan kwam. Alsof hij nog even wilde nadenken of dit wel de juiste zet was: hij had de dame namelijk ook met zijn paard kunnen pakken. Hád, want nu kon dat natuurlijk niet meer omdat hij zijn toren al had aangeraakt en de dame had geslagen. Dick maakte dat ook duidelijk aan zijn tegenstander die dat niet zo prettig vond en zijn bord verliet. En vervolgens ook weigerde verder te spelen. Goed, er moet nog wel vermeld worden dat de tegenstander van Dick zijn klok nog niet had ingedrukt zodat de zet nog niet voltooid was. Maar gezien het feit dat hij zijn toren had aangeraakt móest hij dus een zet met die toren doen.
Aan wedstrijdleider Bert de taak om dit netjes op te lossen. "En er gebeurt nooit iets hadden jullie nog gezegd!" Half HSV en WSC stonden inmiddels rond het bord van Dick en het leek alsof iedereen zich ermee wilde en ging bemoeien; geen goede zaak overigens, dit is iets voor de wedstrijdleider. Bert zette de klok van de man uit het Westland weer in werking (die had de WSC-er stilgezet, dat mag volgens mij niet) omdat deze nog steeds aan zet was. De WSC-man wilde echter niet verder spelen zodat er niks anders restte dan geduldig te wachten tot zijn vlag was gevallen waarna de partij verloren werd verklaard voor WSC. Daarmee kwam de eindstand op 4-4 uit.
Al met al een spannende en tumultueuze avond waarin beide partijen uiteindelijk wel tevreden konden zijn met de 4-4 eindstand. Beetje sneu voor Bert dat hij juist nu een dergelijk voorval moest treffen in zijn debuut als wedstrijdleider. De vraag is of hij dit ooit nog een tweede keer wil doen. Aan de andere kant: heel veel erger dan dit kan het niet worden zou je zeggen. Dus Bert: je bent in een klap redelijk ervaren geworden!
Han Nicolaas