HSV bedwingt WSC
Na 2-2 uitgeschakeld na loting
Op maandag 9 maart speelde HSV in Naaldwijk voor de HSB-beker tegen WSC.
Dit was een herhaling van de wedstrijd van vorig jaar toen we dezelfde tegenstander troffen en eervol met 2½-1½ verloren. WSC heeft een sterk
team dat uitkomt in de promotieklasse. Onze gastheren wensten geen risico te nemen en hadden enkele kanonnen opgesteld. Zij verschenen met de
volgende spelers achter de borden (tussen haakjes heb ik de elorating vermeld).
Bord 1 Frans Vreugdenhil (2032)
Bord 2 Thierry Bieger (1862)
Bord 3 Ton Dulk (1959)
Bord 4 Marco Kuyvenhoven (2043)
HSV stelde daar hetzelfde viertal van vorig jaar tegenover.
Bord 1 Carlos Mazuera (1873)
Bord 2 Nico Vromans (1779)
Bord 3 Rob van der Holst (1755)
Bord 4 Hans de Haan (1738)
Nadat er om de kleur geloot was bleek dat HSV aan de oneven borden met zwart speelde en aan de even borden met wit.
Nico Vromans had de gehele week de Bird-opening (1. f4) bestudeerd en hij was blij dat hij wit had, zodat hij deze opening op het bord kon brengen.
Zijn jeugdige tegenstander kon ondanks langt nadenken niets bereiken en moest in remise berusten. Misschien stond Nico in de slotstelling zelfs iets beter.
Hans de Haan had de op papier sterkste tegenstander getroffen. Het werd een Italiaanse partij waarin Hans het moeilijk leek te hebben. Tijdens een
drinkpauze zei Hans dat hij ergens a3 had moeten doen wat hem een hoop moeilijkheden bespaard zou hebben. "Maar ik red me er wel uit", zei onze topscorer
in de externe competitie vol zelfvertrouwen. De teamleider behield zijn twijfels, zeker toen de tegenstander een pion won en ineens snel begon te spelen.
Hans behield zijn kalmte, won de pion terug en bereikte in het eindspel met wederzijds enkele pionnen en een paard een knappe remise.
Rob van der Holst trof dezelfde tegenstander als vorig jaar. Toen speelde Rob met wit en wist hij met zijn b3-opening te winnen. Nu had Rob zwart.
"Nu kan ik gelukkig geen b3 tegen me krijgen" zei de tegenstander. Hij opende met 1. Pf3. Ik weet niet wat voor opening het werd, maar ik schatte de
kansen voor Rob niet minder in. Het werd een lange partij waarin een remiseaanbod van Rob werd afgewezen. De partij werd beslist in de tijdnoodfase.
Beide spelers hadden dame, loper en enkele pionnen. Rob slaagde erin de loper te winnen, maar omdat beide koningsstellingen erg open waren moest hij
blijven opletten voor mat- en patdreigingen. Rob bleef koel en zette zijn tegenstander mat. Een puike prestatie van Rob!
Carlos Mazuera was het laatste klaar en dat mag een klein wonder genoemd worden. Carlos speelde met zwart de Franse verdediging. Nu ben ik geen kenner,
maar ik geloof niet dat de opening helemaal goed ging. Zeker nadat Vreugdenhil Te1 had gespeeld zag ik het somber in. Carlos zag zich zelfs gedwongen te rokeren!
Iedereen die Carlos een beetje kent weet dat dit zeer ongewoon voor hem is. "Er is altijd wel een betere zet te verzinnen" is een gevleugelde uitspraak van
Carlos als hem gevraagd wordt waarom hij niet gerokeerd heeft. Met iedere zet verbeterde Vreugdenhil zijn stelling. Dit kostte hem wel veel tijd. Carlos wist
op iedere dreiging wel iets te verzinnen en ik begon weer op een goede afloop te hopen. Op het eind ging het toch mis. Vreugdenhil slaagde erin af te wikkelen
naar een gewonnen toreneindspel dat hij met nog ongeveer een minuut op de klok wist te winnen.
De eindstand werd hierdoor 2-2. Om uit te maken welk team doorging naar de volgende ronde moest er worden geloot. We hadden ook kunnen snelschaken, maar omdat
we vermoedden dat onze tegenstanders betere snelschakers zijn hadden we van tevoren afgesproken dat we bij een gelijkspel zouden loten. Helaas trok teamleider
Bert Gerritsma het lootje met de tekst 'verloren', zodat HSV was uitgeschakeld voor de HSB-beker. Maar moreel voelden we ons de winnaar.
Bert Gerritsma